دولت عشق بین که چون از سر فقر و افتخار
گوشۀ تاج سلطنت می شکند گدای تو
خرقۀ زهد و جام و می گرچه نه درخورهم اند
این همه نقش می زنم از جهت رضای تو
شور شراب عشق تو آن نفسم رود ز سر
کاین سر پر هوس شود خاک در سرای تو
شاه نشین چشم من تکیه گه خیال توست
جای دعاست شاه من بی تو مباد جای تو
خوش چمنی عارضت خاصه که در بهار حسن
حافظ خوش کلام شد، مرغ سخن سرای تو
اطلاعات کاربری
دولت عشقآرشیو
آمار سایت